رسانهیی
برای شناخت
شعر مدرن
شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر شعر
ری را، صدا میآید امشب از پشت “کاچ “که بندآب برق سیاه تابش تصویری از خراب در چشم میکشاند. گویا...
سه سال پیش وقتی وارد کتابفروشی شدم تا برای خودم هدیهی سال نو بخرم، نمیدانستم که قرار است برای همیشه...
ری را، صدا میآید امشب از پشت “کاچ “که بندآب برق سیاه تابش تصویری از خراب در چشم میکشاند. گویا
استخوانندیده نیستم استخوانندیدهام وقتی از استخوانهای تو حرف میزنم
به روی در، به روی پنجرهها، به روی تختههای بام، در هر لحظهی مقهور رفته؛ باد میکوبد. نه از
سه سال پیش وقتی وارد کتابفروشی شدم تا برای خودم هدیهی سال نو بخرم، نمیدانستم که قرار است برای همیشه
کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو کافکو
ایدهی ابتدایی کافکو از شب رویید. شبِ سرد. شبِ مرگ. شب نا-خود-باوری. من و پگاه، پای چت بودیم و از رنجهایمان مینوشتیم برای همدیگر. تا اینکه گفتم: «باید کاری برای شعر کنیم…». چند هفتهیی برای اسمش فراموشگاه ذهنهایمان و لغتنامهها را کاویدیم. و در نهایت، واژهیی زاده شد که معنای خاصی هم ندارد: «کافکو» و… »ادامه
کافکو | زیر نظر دانیال مرادی | تمامی حقوق محفوظ است. ©۲۰۲۴-2023 | طراحی و پشتیبانی: صفریکدان